توضيحات محصول :
مفهوم و گستره آزادى از نظر امام خميني
در كشور ما، هرچند در نزد روشن فكرها و عالمان آگاه و دل سوز، در رابطه با سرنوشت ايران و اسلام، از آزادى سخن مى رفت، اما كشانيده شدن اين مقوله پرسش انگيز به ميان جامعه و مردم كوچه و بازار، از دوران مشروطيت آغاز گشت. آزاديخواهى و عدالت طلبى در عصر استبداد زده قاجار، بسيارى را دل باخته خويش ساخته و در راه نجات و پديد آوردن حاكميت ملت برانگيخته بود. در اين جهت، نمى توان نقش و تاثير سخنان بيدارگرانه فيلسوف و مفسر بزرگ سيد جمال الدين اسدآبادى را ناديده انگاشت. (1) مخاطبان وى در ميان تحصيل كرده هاى متقدم و متجدد - در داخل و خارج از كشور - به ميزان شايسته اى به خود آگاهى اجتماعى و تاريخى دست يافته، و پس از تبعيد و شهادت او در دوره ناصرى و مظفرى تاثيرگذار بوده اند. (2) به هر حال در طى ساليانى كه بر ما گذشت، همچنان آزادى، ذهن و جان ايرانيان را به خود مشغول داشته و شهيدها برگرفته است.
...
رهبر فقيد انقلاب، در رابطه با نظام ستم شاهى پيشين، فريادگرى خود را عين تكليف شمرده و سكوت در برابر ظلم و فساد را برنمى تابد. "اين يك تكليف الهى است و در صورت سكوت، مسؤول خدا خواهيم بود". (43)
در آن شرايط ناگوار و نگران كننده، امام خمينى يك شهروند بود كه بنا بر فطرت و مسووليت اجتماعى و مرزبانى از ميراث گران سنگ انبياء، سعى در اظهار عقيده ها و انديشه هاى سياسى اش نمود. همان گونه كه پس از انقلاب و حاكميت نظام جمهورى اسلامى، از ملت و حقوق سياسى - اجتماعى اش جانب دارى مى كرد و آزادى خواهى و استقلال طلبى شان را مى ستود و پاس مى داشت، در ايام استبداد و استعمار، آزادى انديشه و بيان را حق فطرى و اجتماعى خويش مى دانست و از آن در صراط عزت و كرامت، بهره مى گرفت. امام افزون بر آن همه، مردم و به خصوص بزرگان دانشگاه و حوزه را به فريادگرى بر ضد بيدادگرى هاى شاه برمى انگيخت و سكوت در برابر خودكامگى ها و قانون شكنى ها را خلاف اسلام و مصالح ملت تلقى مى نمود.
...