توضيحات محصول :
بنگ به عنوان يك ماده درماني در ايراني قبل از اسلام وجود داشته ولي هيچ سند و مدركي نشان دهد افيون در آن روزها شناسايي شده وايرانيان به منظور تخدير و حتي درمان آن را مورد استفاده قرار داده اند وجود ندارند در شعر و نثر پارسي از قرن چهارم هجري به بعد واژه افيون ترياك را مشاهده مي كنيم .
فرخي شاعر اواخر قرن چهارم و اوايل قرن پنجم هجري مي گويد :
گردان گردند پيش مير به ميدان
سست چو مستي كه خورده باشد افيون
و شيخ فخرالدين عطار از شاعران قرن ششم هجري مي فرمايد :
عقل كل در حسن او مدهوش شد
كز لبش در باده افيون ميكند
استاد حسين مسرور شاعر معاصر با آن كه خود به كشيدن ترياك اعتياد داشت چكامه زيبا و پر شوري سروده كه از عالي ترين نمونه هاي شعر فارسي در بيان آثار زيان بخش افيون ات چه ذيلا چند بيتي از آن آورده مي شود .
چيست يارب اين به زهر آبوده تخم كوكنار
خوشه آدم فريب و دانه مردم شكار
دشمني خونخوار و اندردوستي ثابت قدم
دوستي غدار و اندر دشمني كامل عيار
....